اهتمام قرآن پژوهان به حروف مقطعه/ تهجّی، در ابتدای برخی سور، با ارایۀ اقوال گوناگون در تبیین مراد خداوند از این حروف همراه شده است. در این نوشتار با فرض صحت روایات وارده از معصومین علیهم السّلام در می یابیم که این حروف، علی رغم عنوان واحدی که دارند، از یک سنخ نبوده، حکم واحدی دربارۀ آن نمی توان داد. بعضی از این حروف مانند «ص» و «یس»، واژگانی هستند که مفهوم خاصی دارند. در حالی که بعضی دیگر نظیر«الم»، گرد آمدۀ حروف نخست کلمات یک عبارتند. در هر حال ویژگی مشترک این حروف، دلالت آن بر ناتوانی بشر از هماوردی با قرآنی است که این حروف، شکل دهندۀ آن است. به علاوه اقوال تفسیری دالّ بر ارتباط این حروف با حساب جمل و ابجد بنا بر تصریح معصوم(ع) از اعتبار ساقط است.
شاهرودی, محمدرضا, آگاهی, معصومه. (1401). حروف مقطعه در روایات معصومین. دو فصلنامه علمی مطالعات میان رشته ای تفسیر, 4(سال چهارم،شماره6،بهار و تابستان 1401), 11-34.
MLA
محمدرضا شاهرودی; معصومه آگاهی. "حروف مقطعه در روایات معصومین". دو فصلنامه علمی مطالعات میان رشته ای تفسیر, 4, سال چهارم،شماره6،بهار و تابستان 1401, 1401, 11-34.
HARVARD
شاهرودی, محمدرضا, آگاهی, معصومه. (1401). 'حروف مقطعه در روایات معصومین', دو فصلنامه علمی مطالعات میان رشته ای تفسیر, 4(سال چهارم،شماره6،بهار و تابستان 1401), pp. 11-34.
VANCOUVER
شاهرودی, محمدرضا, آگاهی, معصومه. حروف مقطعه در روایات معصومین. دو فصلنامه علمی مطالعات میان رشته ای تفسیر, 1401; 4(سال چهارم،شماره6،بهار و تابستان 1401): 11-34.
)